انقلاب جنسی (بخش دوم)

آزادی که زنان از جنبش های فمینیستی به دنبال آن بودند، را هرگز نیافتند. 
 

هنگامی که من در اواسط دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰م، در دبیرستان و کالج تحصیل میکردم، مردان و زنان قرارهایی را می گذاشتند و مرد از زن می خواست با هم بیرون بروند و هزینه شام را می پرداخت. انتظار خاصی هم برای هیچ گونه نزدیکی فیزیکی وجود نداشت، بلکه این دیدارها فرصتی برای آشنا شدن با یکدیگر بود.
 
اگر این دیدارها ادامه می یافت، دلبستگی رو به افزایش عاطفی، گرچه همواره برای هر دو جنس یک سنگ نبود، ولی معمولا با افزایش نزدیکی فیزیکی همراه می گردید. هر دو جنس غالبا با بیش از یک فرد قرار ملاقات می گذاشتند و این کار را برای سرگرمی انجام می دادند که اغلب، در موقع خود، به فرد ثابتی، ختم می شد که ممکن بود روزی با او ازدواج کنند. با این فرد ثابت، به وقت خود، نوازش هایی صورت می گرفت، اما آمیزش جنسی در کار نبود.
 

نوروال گلن و الیزابت مارکارت به تازگی مطالعه جامعی انجام دادند که در آن هزار دانشجوی دختر که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، بررسی شدند. آنها همچنین در انجام مصاحبه های طولانی با ۶۲ نفر دیگر از دانشجویان مشارکت داشتند؛ نتیجه ای که به دست آمد این بود که قرار ملاقات، یعنی ماجرایی که در آن مرد از زن درخواست می کند با هم بیرون بروند، دنبال او می آید و پول شام را می پردازد، دیگر یک فرصت هفتگی نیست. در واقع، این گونه قرار ملاقات ها به ندرت اتفاق می افتد. تنها ۵۰ درصد دانشجویان ارشدی که از آنان پرسش شده بود، در مدت حضور خود در دانشکده، بیش از شش مورد از این گونه قرارها داشته اند و حتی این موارد نیز برای موقعیت های خاصی، مانند مراسم دانشجویان پسر یا مراسم دانشجویان دختر، بوده است.
 
جدا از روابط از پیش طراحی شده، روابط جنسی اتفاقی نیز به میزان قابل توجهی وجود دارند که معمولا در مناسبت اجتماعی صورت می گیرند و به آن اتصال می گویند. این نوع رابطه می تواند هر معنایی داشته باشد، اما معمولا لازمه آن تعامل جنسی با یک بیگانه یا یک آشنا «بدون هرگونه تعهد یا حتی علاقه» است. 40 درصد از دانشجویان دختر اظهار می کند دارای چنین رابطه ای بوده اند، ۱۰ درصد این کار را بیش از شش بار انجام داده اند.
 

 زنان در پاسخ به این پرسش لیست بلندبالایی از دلایل را به گلن و مارگارت ارائه کردند. مصرف فراوان مشروبات الکلی معمولا بخشی از این تصویر است. برخی فقط به دلیل نزدیکی فیزیکی کوتاه مدت هستند. برخی، به خصوص دانشجویان سال اول، فکر می کنند این کار به رابطه بلندمدت منجر خواهد شد. گروهی دیگر به این دلیل که نمی خواهند یک رابطه بلندمدت داشته باشد چنین می کنند. برخی زنان، به ویژه آنها که در کالج های خوب درس می خوانند مایل نیستند وقت خود را به رابطه طولانی مدت اختصاص دهند.
 
برخی هم به دلیل آنکه جلوی عواطف خود را بگیرند، دست به این کار می زنند تا از لطمه ای که در اثر جدایی در رابطه جنسی قبلی خود تجربه کرده اند، به دور بمانند. با این نوع رابطه می توانی «تظاهر کنی که این کار هیچ معنایی برای تو نداشته است» و به علاوه، «مست بوده ای».
 
بسیاری از زنانی که دست به این نوع آمیزش جنسی اتفاقی می زنند، احساس قدرتی را که از مورد توجه قرار گرفتن خود به دست می آورند. دوست دارند. می توانم بگویم ما بیرون می رویم تا احساس کنیم دارای جاذبه جنسی هستیم. دختر ممکن است خود را مانند دام شهوت انگیزی، ببیند که مردان را دیوانه می کند به طوری که نمی توانند در برابر آن مقاومت کنند. در مهمانی ها ممکن است رقابتی وجود داشته باشد تا ببینند چه کسی می تواند خواستنی ترین مرد را جذب کند. نهایت غرور نفس است که ببینی یک گروه از مردان به سمت تو می آیند و می خواهند با تو باشند، حتی اگر برای لحظه ای باشد. یک نشانه که ثابت می کند هنوز معیار دوگانه وجود دارد، این واقعیت است که شکارهای بزرگ در این گونه آمیزش ها مردانی هستند که تجربه های زیادی را با دیگر زنان طی کرده اند، نه «مردان خوب» کم تجربه.
 

پس آیا زنان در غرب به لحاظ جنسی، در حال آزادتر شدن هستند؟ آیا قرابتی وجود دارند مبنی بر اینکه در اثر آزادی حاصل از انقلاب جنسی، زنان رفته رفته میل به داشتن رابطه جنسی با مردان متعدد پیدا می کنند؟ در یک بررسی ملی مشخص گردید که احتمال فعالیت جنسی دختران نوجوان نسل حاضر، در مقایسه با نسل قبل، بسیار بیشتر شده است؛ به علاوه، آنان بسیار کمتر از پسران اظهار می کنند که واقعا از تجربیات جنسی ای که تا به حال داشته اند، رضایت دارند. در دو پژوهش دیگر مشخص شد احتمال اینکه دختران بگویند ای کاش برای برقراری رابطه جنسی، بیشتر صبر می کردند، بسیار بیش از پسران است. بیش از دو سوم دختران نوجوانی که از نظر جنسی فعال هستند، می گویند از اینکه بیشتر صبر نکرده اند، متأسف هستند.
 
اما به طور خاص، وضعیت زنان دانشجو چگونه است؟ آیا آنها از آمیزش جنسی اتفاقی لذت می برند؟ در هیچ یک از منابعی که من بررسی کرده ام این نتیجه به دست نیامده که زنانی که مبادرت به این کار می کنند، لذت زیادی از آن می برند. مطالعه گلن و مارکارت که نشان می دهد فقط ۴۰ درصد از دانشجویان دختر دست به انجام آمیزش اتفاقی می زنند، مطلوب ترین بازنمایی را دارد. آنها در نظرسنجی تلفنی، از دانشجویان دختر پرسیدند که یک یا دو روز پس از این آمیزش چه احساسی دارند. به کسانی که از آنها سؤال شد، هشت واژه (سه واژه مثبت و پنج واژه منفی) ارائه گردید و از آنها خواسته شد که بگویند کدام یک از آن واژه ها برای تشریح وضعیتشان مناسب تر است. از میان چهار واژه ای که بیش از همه موافق داشت (چیزی بین ۵۲ تا ۶۲ درصد)، دو واژه مثبت (تهورآمیز و مطلوب) و دو واژه منفی (ناخوشایند و گیج کننده) است. پس از آن، واژه هایی که بیانگر عواطف منفی هستند غلبه دارند، یعنی ۴۴ درصد از پاسخگویان اظهار کردند سرخورده شده اند، حدود یک چهارم احساس پوچی می کردند، یا فکر می کردند از آنها بهره کشی شده است، و فقط ۱۸ درصد احساس پیروزی داشتند.
 
این پژوهشگران در جریان مصاحبه های دقیقی که در محیط دانشکده صورت گرفت نیز همین نوع احساسات متضاد را یافتند. تعدادی از زنان گفتند که بعد از این کار احساس می کنند قدرتمند، خواستنی و دارای جاذبه جنسی هستند، در حالی که گروهی دیگر فکر می کردند ناخشنود، صدمه دیده و سردرگم هستند. احساس غالب، امید به این بود که از طرف مرد کار بیشتری صورت بگیرد، ولی آنها هرگز نمی دانستند آیا چنین می شود یا نه؟ و این به تمامی بستگی به نظر او (مرد) داشت. گاه ممکن بود مرد دوباره مراجعه کند، و دختر فکر می کرد موضوع جدی است و ممکن است به یک رابطه بلند مدت یا ازدواج بینجامد. اما اغلب آن مرد فقط می خواست دوباره یک آمیزش موقتی داشته باشند. تعدادی از زنان، طبیعت عاطفی یا بیش از حد، حساس خود را به خاطر اینکه آمیزش های تصادفی را برنمی تابد، سرزنش می کردند. پژوهش جان تاون سند نشان می دهد که سیر این جریان از تجربه ای هیجان آمیز به سوی موضوعی نومید کننده، حتی در میان زنانی که هیچ گونه نگرانی اخلاقی در مورد آمیزش اتفاقی ندارند و به طور مکرر در آن شرکت داشته اند نیز متداول است.
 

  
منبع: کتاب «تفاوت های جنسیتی را جدی بگیریم!»